انواع سوخت هواپیمای مدل

به طور کلی هواپیماهای مدل سوختی از دو نوع موتور بهره می برند. موتور های الکلی و موتور های بنزینی!!! اما نکته جالب اینجاست که بر خلاف تصور عموم نه سوخت موتور های الکلی از الکل خالص است و نه سوخت موتور های بنزینی از بنزین معمولی!!! بلکه جهت بهبود در فرآیند احتراق، ترکیباتی به آن ها اضافه می کنند که ماهیت این سوخت را متفاوت می سازد. از این سوخت ها در هلیکوپتر، ماشین،قایق و هواپیمای رادیو کنترل سوختی مورد استفاده قرار می گیرد. سوخت الکلی از ترکیب متانول، روغن و نیترومتان ساخته شده و برای هر دو موتور دو زمانه و چهار زمانه کاربرد دارد. در ادامه به معرفی و ساخت انواع سوخت هواپیمای مدل ( سوخت نیترو ) خواهیم پرداخت.

ساخت سوخت نیترو هواپیمای مدل

از آنجایی که موتور های سوختی هواپیماهای مدل فاقد سیستم روغن کاری جداگانه و … می باشند بنابراین برای عملکرد صحیح این موتور ها می بایست ترکیباتی به سوخت اضافه نمود تا طول عمر این موتور ها کاهش نیابد. در واقع موتور های سوختی هواپیمای مدل نمونه خلاصه شده و کامپکت موتورهای احتراق داخلی مرسوم می باشند که به دلیل محدودیت وزن در هواپیمای مدل به این شکل طراحی شده اند. در ادامه به معرفی هر یک از دو نوع سوخت مورد استفاده در هواپیمای مدل خواهیم پرداخت. از رایج ترین و پرکاربرد ترین نوع سوخت در بین مدلر ها می باشد. درصد بالایی از این سوخت را الکل صنعتی یا متانول ( یا متیل الکل یا الکل متیلیک، کاربینول یا الکل چوب ) تشکیل می دهد. به طور کلی سوخت های الکلی از دو جزء اصلی تشکیل می شود : ۱- متانول ۲- روغن مصنوعی مانند روغن کرچک که درصد آن به این صورت می باشد که معمولا از ۷۰ درصد متانول و ۳۰ درصد روغن کرچک استفاده می کنند. این سوخت یک سوخت استاندارد برای تمامی موتورهای الکلی موجود در بازار می باشد.

متانول

متانول، متیل الکل، الکل متیلیک، کاربینول یا الکل چوب که ساده‌ترین نوع الکل‌هاست با فرمول شیمیایی CH۳OH شناخته می‌شود. متانول یا الکل صنعتی بیشترین درصد ماده تشکیل دهنده سوخت نیترو را به خود اختصاص می دهد. این ماده همچنین باعث تحریک پذیری و ملتهب کردن شمع های التهابی مورد نیاز است. در واقع اصلی ترین ماده ای که در احتراق درون سیلندر نقش دارد همین متانول است. چیزی در حدود ۷۰ درصد از کل سوخت هواپیمای مدل را همین ماده تشکیل می دهد.

روغن

از دیگر ویژگی های موتور های سوختی این است که به دلیل کامپکت بودن و سبک بودن فاقد سیستم جداگانه روغنکاری می باشند. از این رو روانکار مورد نیاز برای روغنکاری موتور در درون سوخت ریخته می شود و در حین احتراق اجزای متحرک موتور را روغنکاری می کند. در صورتی که از روغن درون سوخت استفاده نشود دمای آن به دلیل اصطکاک ناشی از پیستون و جداره سیلندر بالا می رود و موتور به سرعت مستهلک می شود. روغنی که در موتور ریخته می شود می تواند روغن کرچک، روغن سنتتیک و یا ترکیبی از هر دو می تواند باشد. در سوخت های متداول معمولا از ۱۵ تا ۲۰ در صد روغن کرچک استفاده می گردد. این روغن جهت خنک کاری موتور بسیار موثر است. همچنین در صورتی که حواستان نباشد و موتور در حالت Lean (نسبت سوخت کم به هوا) کار کند از موتور شما حفاظت می کند.

نیترومتان

اما معمولا مدلر ها ماده ای به نام نیترومتان را جهت بهبود فرآیند احتراق و افزایش توان موتور به این سوخت اضافه می کنند. این ماده در دمای محیط به صورت مایع بوده و بسیار آتش زاست. قیمت نیترو متان به دلیل فرآیند پیچیده تولید آن بالاست و اضافه کردن آن به سوخت موجب بالا رفتن قیمت آن می شود. درصد نیترومتان سوخت می تواند از ۵ تا ۱۵ درصد باشد. هر چه درصد نیترومتان بالاتر باشد سوخت گرانتر و از آن طرف دور موتور افزایش یافته و موتور داغ تر کار می کند. باید دقت کرد که میزان نیترومتان موجود در سوخت بر اساس درصد تعیین شده توسط کارخانه سازنده موتور باشد و در صورتی که میزان آن بشتر از مقدار توصیه شده باشد موتور پس از مدتی آسیب خواهد دید. به سوخت های حاوی نیترومتان اصطلاحا سوخت نیترو می گویند. در نگه داری این سوخت باید دقت لازم را نمود زیرا متانول بسیار فرار بوده و باید درب ظرف نگه دارنده آن کاملا محکم شود.

در ویدیو زیر با ترکیبات سوخت نیترو آشنا خواهید شد.

نگه داری سوخت

متانولی که درون سوخت قرار دارد جذب کننده آب است. به همین دلیل مخزن نگه داری آن باید در برابر نفوذ هوا مقاوم باشد. در پوش نگهداری آن را کاملا سفت کنید. هیچگاه سوخت را در ظرف نیمه پر نگه داری نکنید زیرا احتمال جذب آب آن بالا می رود. آن را در ظرف کوچک و کاملا پر نگهداری کنید. مخزن نگه داری سوخت را در معرض نور مستقیم خورشید قرار ندهید. سوخت خراب شده ظاهرش قابل تشخیص نیست اما باعث می شود که موتور بد کار کند. یکی از دلایل بد کار کردن موتور سوخت خراب می باشد.