محل نصب بال هواپیمای مدل

از اجزای مهم هر هواپیمایی بال های آن می باشد. بدون بال امکان پرواز برای هیچ هواپیمایی وجود نخواهد داشت. بال ها در انواع مختلف و با روش های مختلفی طراحی می شوند که هر کدام با هدفی خاص تولید می گردند. طراحی بال هواپیما در نحوه و نوع پرواز پرنده بسیار تاثیر گذار می باشد. از دیگر مواردی که در بال ها باید اشاره نمود محل قرار گیری بال ها در هواپیما می باشند. به طور کلی در طراحی هواپیماها ۴ محل برای نصب بال وجود دارد که هر کدام ویژگی خاصی به پرنده می دهد که در نوع پرواز آن بسیار موثر است. محل نصب بال هواپیمای مدل عبارتند از : ۱- بال بالا (High wing)  ۲- بال وسط  (Mid wing) ۳- بال پایین (Low wing)  ۴- بال بالاتر (Parasol wing) . به طور کلی نحوه اتصال بال به بدنه در هواپیمای مدل توسط کش بال ، پیچ و خار پلاستیکی ، و چسب انجام می شود.

هواپیمای مدل بال بالا

بال بالا (High wing) : این نوع بال بسیار مناسب برای هواپیماهای آب نشین هستند. معمولا بال این هواپیما را با میله کربنی تقویت می نمایند. معمولا از این نوع بال برای ساخت کایت و گلایدر استفاده می شوند. در بال بالا ها اثر زمین کم و اثر سراشیبی بال زیاد است. این هواپیماها دارای پایداری بیشتری در حین پرواز هستند و کنترل آسانتری دارند و برای مدلر های مبتدی بسیار مناسب است. این هواپیما وزن بیشتر در مقایسه با نوع بال پایین دارد و به دلیل ساختار بال آن نیروی پسای بیشتری به نسبت بال پایین دارد. در هنگام برخواستن عملکرد بدتری نسبت به بال پایین دارد اما در فرود آمدن عملکرد بهتری دارد. همچنین این هواپیما از نظر اکروباتیک ضعیف تر از بال پایین است. مدل های آموزشی معمولا از نوع بال رو می باشند.

هواپیمای مدل بال پایین

بال پایین (Low wing) : این هواپیما در هنگام تیک آف عملکرد بهتری نسبت به هواپیمای بال بالا دارند. پسای کمتری نسبت به نوع بال بالا دارد و همچنین وزن آن کمتر و ظاهری شکیل تری دارد. کنترل این هواپیما مشکل تر از نوع بال بالاست و مخصوص مدلر های حرفه ای می باشد. این نوع هواپیما به لحاظ آکروباتیکی از نوع بالا بالا برتری دارد. پایداری پرواز این پرنده بسیار پایین بوده و هدایت آن سخت است. هواپیمای جنگ های جهانی معمولا از نوع بال پایین بودند. قدرت گلاید این نوع هواپیمای مدل پایین بوده و فرود آن اندکی مشکل است. استفاده از این نوع هواپیما به هیچ وجه برای آموزش پیشنهاد نمی گردد.

هواپیمای مدل بال وسط

بال وسط (Mid wing) : محل قرارگیری بال بین دو حالت اشاره شده در قبل یعنی تقریبا در محور مرکزی بدنه قرار دارد. یکی از بزرگترین نقص های این نوع هواپیما وزن بیشتر آن می باشد و علتش جدا بودن دو بال است و حتما می بایست دو بال خوب تقویت شوند. از محاسن این هواپیما این است که هم از لحاظ آیرودینامیکی و هم از لحاظ زیبایی از دو نوع قبلی برتری دازد. قابلیت مانور پذیری و انجام حرکات آکروباتیک و پرواز ۳D در این پرنده بسیار بالا و بی نظیر است. این نوع مدل ها مخصوص افراد با تجربه و حرفه ای در زمینه هواپیماهای رادیو کنترل هستند. از معروف ترین هواپیماهای مدل بال وسط می توان به Edge 540 ، Yak 54 و Extra 330 اشاره نمود.

هواپیمای مدل بال بالاتر

بال بالاتر (Parasol wing) : محل نصب بال این هواپیمای مدل بالاتر از بدنه آن است. معمولا از این نوع بال برای هواپیماهای آب نشین استفاده می نمایند. البته در مورد هواپیماهای مدل این موضوع صدق نکرده و حتی از نوع بال پایین نیز برای ساخت هواپیمای آب نشین استفاده می نمایند. محاسن این هواپیما دقیقا مشابه هواپیمای بال بالاست و عیب آن وزن بالا و پسای بالای آن است. پایداری این نوع هواپیما در آسمان بسیار بالاست. این هواپیماها در دسته بندی هواپیماهای بسیار قدیمی طبقه بندی می گردند. از آنجایی که قدرت گلاید این پرنده ها بسیار بالاست می توان از این مدل ها جهت آموزش افراد تازه کار استفاده نمود.

در ویدیوی زیر محل قرار گیری بال در انواع هواپیماها را خواهید دید